De 'nieuwe Jadon Sancho' is klaar om te stralen voor Oranje op het WK
Door Chris Meijer
Met een glimlach op het gelaat stapt Jayden Braaf daags na de oefeninterland tussen Oranje Onder-18 en België Onder-18 de lobby van het Apollo Hotel in Amsterdam binnen. Een avond eerder bracht de zeventienjarige aanvaller als invaller met twee doelpunten hoogstpersoonlijk een 3-2 zege tot stand, in wat voor de formatie van bondscoach Peter van der Veen de laatste test voor het WK in Brazilië vormde. "Ik ben ready voor het WK. Het komt voor mij eigenlijk op een perfect moment, ik ben heel goed begonnen aan het seizoen. Ik moet die lijn zien door te trekken", verzekert Braaf. Oranje begint op 27 oktober met een wedstrijd tegen Japan aan het toernooi voor spelers geboren tussen 1 januari 2002 en 31 december 2004 en neemt het verder in de poulefase op tegen de Verenigde Staten en Senegal. Na het laatste trainingskamp in Oldenzaal voorafgaand aan het WK, spendeert Braaf de laatste dagen van de interlandperiode in zijn geboortestad Amsterdam. Terwijl hij richting de Amsterdamse grachten, waarin de miezerregen onophoudelijk blijft neerdalen, kijkt, knikt hij. "Ja, het is altijd lekker om even terug te zijn in Amsterdam. Een dagje en dan vlieg ik weer terug naar Manchester. Over iets meer dan een week moet ik me dan weer in Nederland melden voor de voorbereiding op het WK."
Het WK kan op geen beter moment komen voor Braaf. De behendige aanvaller verkeert dit seizoen bij Manchester City in bloedvorm, met tot dusver vier doelpunten en zes assists in veertien wedstrijden. In Engeland raken fans, maar ook journalisten, niet uitgesproken over Braaf, die veelvuldig wordt vergeleken met Jadon Sancho en Raheem Sterling. "De nieuwe Jadon Sancho komt van Manchester City, dat hebben ze gezegd toen ik binnenkwam. Sindsdien gaat het een beetje de wereld over. Op Instagram word ik steeds meer gevolgd, ze sturen me berichtjes dat ze me een goede speler vinden. Of dat ik de nieuwe Sancho of Sterling ben, dat hoor ik het vaakst. Ik ben niet echt bezig met al die positieve geluiden, ik krijg het af en toe binnen. Natuurlijk is het leuk om te zien en het geeft een goed gevoel, maar je moet gefocust blijven en het iedere wedstrijd laten zien. Verzwakken is geen optie meer", zo klinkt het ambitieus. De huidige vorm van Braaf is mede een gevolg van een blessure die hem vorig seizoen een halfjaar aan de kant hield.
Braaf raakte geblesseerd aan zijn schouder en koos ervoor om het gewricht te laten opereren, om het risico op nieuwe kwetsuren te voorkomen. Hij moest daardoor wel het EK Onder-17 in Ierland, dat Oranje wist te winnen, aan zich voorbij laten gaan. "Dat was niet leuk, maar die operatie heeft achteraf wel goed uitgepakt. Ik ben fysiek en conditioneel heel veel sterker geworden, ik mocht niet naar buiten en had geen contact met spelers. Daardoor zat ik alleen maar in de gym of rende ik rondjes", legt Braaf uit. Het betekende wel dat het aantal wedstrijden in zijn eerste seizoen in dienst van Manchester City betrekkelijk beperkt bleef, terwijl hij op dat moment juist net zijn draai had gevonden bij the Citizens.
Heb je het lastig gehad in je eerste weken bij Manchester City?
"Ik sprak geen Engels, dat was het lastigste. Al die spelers wilden een praatje met me maken, maar ik kon niks terugzeggen. Je verstaat de trainers niet, je bent in een nieuwe omgeving en het voetbal was veel sneller en fysieker. Naarmate je een of twee wedstrijden speelt, komt het vanzelf wel. Het heeft wel drie of vier maanden geduurd voordat ik gewend was. Naarmate je Engels spreekt en dingen kan verstaan, kom je lekkerder in je vel te zitten en kan je je meer focussen op het voetbal."
Het duurde sowieso even voordat je naar Manchester kon, want je mocht pas op je zestiende verjaardag in Engeland aansluiten. Daardoor heb je nog een aantal weken meegetraind bij NAC Breda, tot 31 augustus. Wat dat een rare gewaarwording?
"Ik heb het vooral als nuttig ervaren. Bij NAC Breda trainde ik met het eerste mee, dus dat was wel zwaar. Toen ik bij City kwam, zag ik dat ik een stapje verder was in conditioneel opzicht. Het was wel leuk om daar mee te trainen, want ik was bij PSV vertrokken en trainde al een tijdje voor mezelf. Ik was blij dat ik bij NAC weer met een groep kon trainen: partijtjes doen en afwerken. Het gaf een goed gevoel dat ik op vijftienjarige leeftijd kon meekomen op de training met spelers die al in de Eredivisie tegen een club als Ajax hadden gespeeld."
In de achtste finale van de EFL Trophy (een toernooi voor clubs uit de League One en League Two, waaraan tevens zestien beloftenteams deelnemen) tegen Rochdale vestigde je uiteindelijk definitief je naam in Engeland met twee doelpunten. Zie je dat zelf ook zo?
"Het was de eerste wedstrijd met de Onder-23, ik viel in en scoorde twee keer. Ja... Het was een heel belangrijk moment voor mij, je kan wel zeggen dat ik daar mijn naam in Engeland gevestigd heb. Je hoorde daarna alleen maar geluiden van: Jayden Braaf, hele goede speler, groot talent. Van die wedstrijden in de EFL Trophy word je snel veel beter, je speelt tegen oudere jongens. Zij weten hoe het voetbal gaat, zijn fysiek heel sterk en het tempo ligt heel hoog. Het is een goede competitie om beter te worden en je te laten zien. Die teams denken er wel makkelijk over als ze tegen ons staan, maar dat valt altijd tegen. Wij hebben niks te verliezen en de trainer zegt altijd: 'Als wij ons spel spelen, komt het wel goed'. In de Onder-23 speel je in de Premier League 2, de EFL Trophy en de Youth League heel veel verschillende wedstrijden, daar leer je enorm veel van."
De trainingen met het eerste elftal zullen zonder twijfel ook een belangrijke rol spelen in je ontwikkeling. Vorig seizoen stond je daar al voor het eerst op het veld, hoe was dat?
"Dat was echt wennen, mijn Engels was nog niet optimaal. Het niveau is hoog en je bent constant aan het denken: kijk met wie ik speel, ik sta met Sergio Agüero op het veld. Bij die training deed ik bijna alles fout, omdat ik zo erg aan het nadenken was. Het was gewoon een droom die uitkwam. Ik stap die kleedkamer binnen, gaf iedereen een hand en vertelde wie ik was. Op het veld zie je Agüero, Kevin De Bruyne, David Silva, Riyad Mahrez, dan denk je wel even: wow. De Bruyne sprak als eerste tegen me en hij zei dat hij me kende, dat ze me een groot talent vinden bij de club en dat hij me altijd de bal zou geven. Ik had echt zoiets van: wauw, is dit echt of een droom? Hij blijft ook wel de speler met wie ik voornamelijk praat op de training, hij ontfermt zich een beetje over me en geeft me een warm gevoel."
Met Sterling, Leroy Sané en Bernardo Silva sta je nu in principe twee keer per week op het veld met buitenspelers van wereldklasse, al is Sané momenteel geblesseerd. Hoe probeer je van hen te leren?
"Op de training kijk ik met speciale aandacht naar alles: hoe ze de bal vragen, hoe ze lopen, dat soort dingen. Daar probeer ik van te leren, zodat ik het zelf ook kan doen. Af en toe praat ik ook wel met Sterling, maar dat zijn geen diepgaande gesprekken. Het is voor je ontwikkeling zo belangrijk om met het eerste mee te trainen, je gaat sneller handelen en nadenken. Ik denk dat het zich ook uitbetaalt als je in je eigen leeftijdscategorie gaat spelen. Bij Oranje merk ik dat ik sneller en beter denk dan de andere jongens, omdat ik al een stapje verder ben en met grotere spelers heb getraind."
De belofte dat Braaf al in zijn eerste seizoen met het eerste elftal mocht meetrainen, was ruim een jaar geleden een belangrijke voorwaarde om voor Manchester City te kiezen. De geboren Amsterdammer had de topclubs namelijk voor het uitzoeken toen bekend werd dat hij PSV zou gaan verlaten. Naast Manchester City zaten ook Ajax, Manchester United, Chelsea, Bayern München, West Ham United, Swansea City en Aston Villa achter de jeugdinternational aan. Aanvankelijk lag de voorkeur van Braaf niet bij een overstap naar het buitenland, waardoor een terugkeer naar Ajax voor de hand lag. Braaf speelde tussen 2010 en 2013 in de jeugdopleiding van de Amsterdammers, maar werd na drie jaar weggestuurd. Via de amateurs van AFC kwam hij vervolgens bij PSV terecht. "Ik wilde bij Ajax in de Onder-17 spelen en dat hadden ze me in eerste instantie ook beloofd. Toen ik hoorde dat ik in de Onder-16 moest gaan spelen, zijn we niet meer op gesprek geweest. In die lichting had ik dat seizoen bij PSV al gespeeld, ik wilde met grotere en betere jongens spelen om zelf beter te worden. Toen dacht ik van: nee, ik wil altijd een team hoger spelen. Ik was er een beetje klaar mee en besloot voor het buitenland te kiezen."
Is het gevoel bij Ajax altijd speciaal gebleven?
"Ik ben Amsterdammer, dus ik sta altijd open voor Ajax. Maar dan moeten ze wel een goed plan met me hebben en op dat moment hadden ze dat niet. Het speciale gevoel bij Ajax blijft, ik heb drie mooie jaren gehad en de club blijft altijd in mijn hart. Het blijft als Amsterdammer mijn club, ik ben voor Ajax. Natuurlijk is het mooi als ze je willen hebben, maar dan moeten de afspraken ook goed zijn."
Heeft het nooit door je hoofd gespookt dat Ajax je in eerste instantie op elfjarige leeftijd had weggestuurd?
"In het begin wel, toen had ik zoiets van: jullie hebben mij weggestuurd en nu willen jullie me weer terug, daar ga ik niet aan beginnen. Maar ik begrijp het wel, ze vonden me niet goed genoeg. Dat is niet erg, ik heb daarna hard gewerkt om de persoon te worden die ik nu ben. Daardoor wilden ze me terug en blijkt dat ze een fout hebben gemaakt. Als je jong bent, denk je alleen maar: waarom hebben ze dat gedaan? Je kijkt niet naar jezelf, maar meer naar anderen. Naarmate je ouder wordt, verandert dat. Met mijn ouders kwam ik in eerste instantie tot de conclusie dat het beste was om in Nederland te blijven, omdat de weg naar een eerste elftal makkelijker is. Toen Ajax me niet wilde hebben, zei ik tegen mijn ouders: 'Dan wil ik naar het buitenland'. Buitenlandse clubs beschouwden me als een groot talent, dat merkte ik direct."
Had een overstap naar Engeland je eerste voorkeur?
"Ik ben eerst bij Bayern München gaan kijken. Een hele grote en mooie club, maar ik kreeg niet het gevoel dat ik me daar optimaal kon ontwikkelen. Bij Chelsea en Manchester City kreeg ik vervolgens wel een goed gevoel. Chelsea was heel lang mijn eerste keuze, omdat ik dat van kleins af aan al een mooie club vind. Uiteindelijk heb ik op het laatste moment voor Manchester City gekozen."
Waarmee heeft Manchester City over de streep getrokken?
"Ze hebben me getriggerd met de belofte dat ik met het eerste mocht gaan meetrainen, dat perspectief was er bij Chelsea niet en City kwam daar op het laatste moment mee om me over de streep te trekken. Wat City in mij ziet, is heel anders dan wat Chelsea in mij zag. Ze beschouwen me echt als een speler die ze willen opleiden voor het eerste en dat gevoel had ik niet direct bij Chelsea. Ik had meer het gevoel dat ik gewoon een van de spelers was en dat het niet uitmaakt wie ik ben. Manchester City liet blijken dat ze veel werk in me willen stoppen, om me klaar te stomen voor het eerste. Het trainingscomplex is ook waanzinnig. De eerste keer dat ik daar kwam, verdwaalde ik bijna. Het is zo groot, dat is niet normaal. Alles is perfect geregeld."
Heeft de stap naar Manchester City uiteindelijk uitgepakt zoals je verwacht had?
"Het doorbreken en ontwikkelen gaat makkelijker dan vooraf verwacht. Ik wil bewijzen dat ik de goede keuze heb gemaakt met Engeland, dat ik het eerste kan halen. Als het niet gebeurt, hoop ik alsnog een grote en mooie stap te maken. Ik wil alles eruit halen bij Manchester City, daar ben ik nu mee bezig. Ik had lang nagedacht over de stap en ik heb nu gezien dat het een goede keuze is geweest."
Ondanks dat de stap naar Manchester City voorlopig goed heeft uitgepakt, benadrukt Braaf dat hij in de zomer van 2018 eigenlijk niet van plan was om PSV na vier seizoenen te verlaten. Dat de aanvaller een jaar eerder verkennend met andere clubs had gesproken, zette kwaad bloed bij de Eindhovenaren. "Ik wilde niet weg, ik wilde alleen weten hoe goed clubs me vonden. PSV dacht dat ik weg wilde, maar dat was niet zo. Ik heb ook met hen gesproken, dat het niet mijn bedoeling was om ze te laten denken dat ik weg wilde", legt Braaf uit. Toch zette PSV hem meer dan eens zonder verklaring op de bank, terwijl hij tevens een oefenstage met Oranje Onder-16 gedwarsboomd zag worden. "Op het moment dat ze me een beetje gingen pesten, me op de bank zetten en me niet met Oranje mee lieten gaan, was het een beetje klaar. Nu laat ik zien wat ze verloren hebben, in dat opzicht is het een motivatie geweest. Geen revanche, maar ik wil ze laten zien dat ze een fout hebben gemaakt."
Je hebt in de jeugd altijd samengespeeld met Mohamed Ihattaren, die nu al doorbreekt in het eerste elftal van PSV. Vind je het met dat in ogenschouw niet jammer dat je vertrokken bent?
"Ik denk dat als ik bij PSV was gebleven, ik ook die richting op had kunnen gaan. Hij is een hele goede speler, dat heeft hij sinds de jeugd al laten zien. Dat vind ik ook mooi om te zien, ik ben trots op hem dat hij het nu al zover heeft geschopt. Mijn kansen waren bij PSV ook heel groot."
Jouw debuut in het betaald voetbal moet nu bij Manchester City komen. Er wordt in Engeland gezegd dat het weleens snel kan komen, maar merk je die signalen zelf ook?
"De trainer van de Onder-23 en het hoofd jeugdopleidingen zeggen tegen mij dat mijn debuut eraan zit te komen, dat ik ready moet zijn. Wanneer ik er sta, moet ik volgens hen niet bang zijn en doen waar ik goed in ben. Je kan niet verzwakken en moet het keer op keer laten zien, zodat Pep het ziet en niet meer om je heen kan. Als het goed gaat in de Champions League, EFL Cup of FA Cup, denk ik dat ik wel drie of vier wedstrijden kan spelen dit seizoen."
Merk je dat Josep Guardiola fan van jou is?
"Dat merk ik wel, hij zoekt me wel op voor een praatje of een geintje. Laatst zei hij tegen me dat ik moest doorgaan, dat hij zag wat ik deed en dat mijn kansen vanzelf wel zouden komen. Daar was ik heel blij mee, ik heb meteen mijn ouders geappt met: 'Pep Guardiola zei dit tegen mij.' Ik denk dat Guardiola de beste trainer ter wereld is. Hij weet gewoon hoe hij met zijn spelers moet omgaan, hij weet wanneer hij moet schreeuwen of rustig moet zijn. Guardiola doet gewoon alles goed. Van zijn trainingen word je echt snel beter, iedere training leer ik wel wat."
Kijk je al verder dan je debuut in het eerste elftal van Manchester City?
"Ik ben nu bezig met het WK en mijn debuut, dan hoop ik volgend seizoen ergens in een eerste elftal te kunnen spelen. Bij Manchester City of ergens anders, we zullen zien. Veel mensen praten tegen me, dat ik moet blijven doorgaan en dat dit een belangrijk seizoen is. Het WK vormt nu eerst een mooie mogelijkheid om mezelf aan de wereld te tonen. We hebben een goed team, dus ik denk dat er een behoorlijke kans is dat we de wereldbeker mee naar huis nemen."
