'Ik was nog steeds geblesseerd en in dat soort landen kan je het dan vergeten'
Door Chris Meijer
Het verhaal van Purperhart las vorig jaar als een sprookje. De aanvaller speelde tot dan zijn hele leven in het amateurvoetbal voor achtereenvolgens EDO, United-Davo, Legmeervogels en Olympia Haarlem, totdat Jelgava hem weghaalde uit de vierde klasse van het zaterdagvoetbal. Met twee doelpunten in zijn eerste drie wedstrijden ging hij voortvarend van start in het Baltische land, tot een blessure hem twee maanden aan de kant hield. In de tijd dat Purperhart geblesseerd was, had trainer Marians Pahars wegens de tegenvallende resultaten plaats moeten maken voor Oleg Kubarev. "Op het moment dat hij aantrad, was ik nog steeds geblesseerd en in dat soort landen kan je het dan vergeten. Die nieuwe trainer had zoiets van: hij is toch nog geblesseerd, ik kan hem niet gebruiken en daar heb ik niks aan."
Het sprookjesverhaal van de amateur uit de vierde klasse die prof werd
Voetbalzone sprak Janyro Purperhart een jaar geleden uitgebreid aan het begin van zijn avontuur in Letland.Beide partijen kwamen begin juli tot en overeenstemming om de samenwerking per direct te beëindigen. "Ik denk meer aan de positieve momenten, het was mijn eerste profavontuur. Dat is vooral iets dat me is bijgebleven. Dat het eerder gestopt is dan gehoopt, heb ik vrij weinig aan kunnen doen", legt Purperhart uit. Zodoende vond de aanvaller zich in het begin van het seizoen weer terug in de vierde klasse van het zaterdagvoetbal, bij Van Riemsdijk Sports Academy/Zuidoost United. "Het was niet echt makkelijk om weer in de vierde klasse te gaan spelen. Ik kwam daar juist vandaan en had het profvoetbal bereikt, dus dan is het niet leuk als je na een halfjaar weer terug bij af bent. Ik ben mentaal vrij sterk, dus ik heb de knop om weten te zetten en had zoiets van: ik ga hier een halfjaartje knallen en ga dan weer verder kijken."
Dankzij zaakwaarnemer Gwendell van Riemsdijk kwamen er uiteindelijk opnieuw opties in het buitenland. Purperhart bracht eerst begin vorige maand twee weken door bij SHB Da Nang, drievoudig kampioen van Vietnam. In de kustplaats in het Aziatische land verbleef hij voornamelijk op het trainingscomplex van de club. "Op zich was het prima, alles was in ieder geval schoon en er was een Wi-Fi-verbinding. Alleen het matras was super dun", lacht Purperhart. "De cultuur is heel anders dan in Nederland, dus wat dat betreft kijk je wel je ogen uit. Ze praten amper Engels, dat is lastig. De voetbalstijl is ook verschillend, terwijl de trainers op een hele andere manier met spelers omgaan. Het is duidelijk hoe de verhoudingen liggen: als speler moet je gewoon doen wat de trainer zegt. Die band is in Nederland wat flexibeler, je maakt bijvoorbeeld wat grapjes met de trainer voorafgaand aan de training. Dat gebeurt daar niet."
Purperhart liet op de trainingen en tijdens een toernooi een goede indruk achter bij SHB Da Nang, dat hem graag langer op stage had gehouden. De aanvaller koos er echter zelf voor om terug te keren naar Europa. "Ik moet eerlijk zeggen dat ik een vorm van heimwee had. Dat kwam meer door mezelf. Niet heel erg, maar ik had wel zoiets van: ik kijk er niet tegenop om naar huis te gaan. Ik was er gewoon nog niet echt klaar voor om zo'n grote stap naar zo'n ver land te maken. Daarom heb ik ervoor gekozen om eerst nog even verder te kijken in Europa. Het was een moeilijk besluit, omdat er verder geen zekerheid is. Je gaat weg van ergens waar je een kans hebt, om weer zogezegd te gaan zwerven. Dat was of is het beste, zo zie ik dat. Ik heb er geen spijt van. Ik had wel vertrouwen dat er weer een kans zou komen om me ergens te laten zien."
Een volgende kans diende zich inderdaad spoedig aan, daar Purperhart afgelopen week stage liep bij het Zweedse Norrby IF. Bij de club uit Borås, die vorig jaar als negende eindigde in de Superettan op het tweede niveau van het Zweedse voetbal, werd hij opgevangen door Lasse Nilsson. De oud-spits van onder meer sc Heerenveen en Vitesse zette een jaar geleden bij Norrby een punt achter zijn loopbaan en is sinds oktober 2019 sportief directeur. "Hij spreekt nog Nederlands, dus hij heeft me goed op weg geholpen. Het niveau is prima, het team is vrij goed. Er wordt lekker veel gevoetbald en daar ben ik wel een voorstander van. Ze hebben echt een mooi stadion (de Borås Arena, die wordt gedeeld met stadgenoot IF Elfsborg, red.) en goede faciliteiten. Het is wel even wat anders dan de vierde klasse, dat klopt. Het gaat in Zweden ook allemaal een stuk professioneler dan in Letland."
"Er is ondertussen al een aanbieding gedaan, alleen we zijn er nog niet helemaal uit. Ik weet ook niet of we eruit gaan komen. We zijn nog eventjes heen en weer aan het gaan, om het zo te zeggen. Ik zou er op zich wel willen blijven, om sportieve redenen. Dit is een prima club en een mooi platform. Maar we zijn er nog niet helemaal uit", vervolgt Purperhart. Er bestaat tevens belangstelling vanuit de top van het Nederlandse amateurvoetbal. "Ik ben er nog niet uit wat ik wil of ga doen. Op dit moment gaat mijn voorkeur nog uit naar een profclub, of dat nu in Nederland of het buitenland is. Naarmate je ouder wordt, ga je toch meer nadenken: hoeveel zin heeft het nog om naar het buitenland te gaan? Maar op dat punt zit ik nu nog niet. Ik ben in ieder geval niet van plan om weer terug te gaan naar de vierde klasse. Dan kijk ik liever voor iets in Nederland, in de top van het amateurvoetbal. Als je vierde klasse blijft voetballen, ga je gemakzuchtig worden en doe je op gegeven moment minder je best. Dat wil ik het liefst voorkomen."
