'Zij hebben het voetbal niet nodig om in een dikke auto te rijden'
Door Chris Meijer
Qua temperatuur is er haast geen groter contrast mogelijk dan Fins Lapland en Bahrein. Toen Tarik Kada op 1 september zijn laatste wedstrijd speelde voor RoPS, voluit Rovaniemen Palloseura, tegen HJK Helsinki (2-2 gelijkspel), was het weer nog redelijk zacht met een temperatuur van rond de tien graden. In de daaropvolgende maanden zakt het kwik echter dusdanig ver dat je een geavanceerde thermometer moet hebben om te kunnen meten hoeveel graden het precies onder de nul is. Van november tot en met maart vallen er in het noorden van Finland temperaturen te noteren van min twintig, min dertig of zelfs min veertig. Hoe anders is de situatie in Bahrein, waar Kada in januari al met een temperatuur van 25 graden uit het vliegtuig stapte. Langzaam maar zeker komt de oliestaat nu in zijn warmste maanden terecht, waarin het kwik zomaar kan stijgen tot boven de veertig graden. De lach van Kada klinkt als het verschil ter sprake komt. "Van heel koud naar heel warm, ja. Je past je gewoon aan, dat gebeurt na een tijdje overal wel."
Kada huist sinds het einde van januari in de Bahreinse hoofdstad Manama, waar hij het shirt van vijfvoudig kampioen Al-Ahli draagt. Door het uitbreken van de coronacrisis speelde hij voorlopig pas drie wedstrijden voor zijn nieuwe werkgever. Zoals praktisch overal ligt de Bahraini Premier League stil en het is nog maar de vraag wanneer de competitie hervat kan worden. "Nu begint het warm te worden, dus de competitie hervatten in juni, juli of augustus lijkt me geen optie. Dan gaat de temperatuur richting de veertig graden, daar kan je niet in voetballen", benadrukt de 24-jarige Kada. Om die reden hoopt hij op korte termijn tijdelijk terug te keren naar Nederland, alleen wordt er voorlopig nog niet gevlogen vanuit Bahrein. "Ik kan in de tussentijd beter bij mijn familie zijn. We hebben schema's gekregen, maar verder wordt er niet individueel getraind. De dagen zijn wel redelijk lang zonder voetbal. Buiten heb je niet zoveel te zoeken, dus ik zit de hele dag thuis. De maatregelen zijn ongeveer vergelijkbaar met die in Nederland, de horeca blijft voorlopig nog dicht. Je mag wel naar buiten, naar de supermarkten bijvoorbeeld. That's it. De hele wereld heeft er last van, dus ik mag verder niet klagen."
Toch zijn het waarschijnlijk vreemde eerste maanden geweest in Bahrein. Hoe bevalt het je verder voorlopig, los van de huidige situatie?
"Eigenlijk uitstekend, Bahrein is een mooi land en het is altijd lekker weer. Al heb ik wel behoorlijk moeten wennen aan de hitte. We trainen daardoor ook 's avonds en ik moet mijn dagen daardoor anders inplannen. Ik heb mijn hele leven 's ochtends of overdag getraind. Nu sta ik later op en heb ik mijn voedingsschema wat anders ingericht. Je moet door het weer ook wat meer drinken."
Heb je al een beetje een indruk gekregen van het voetbal en de competitie?
"Ik heb pas drie wedstrijden gespeeld, dus ik kan het nog altijd lastig inschatten. De sfeer rond het voetbal vind ik leuk, ondanks dat de stadions relatief leeg zijn. Het voetbal leeft wél, al is dat voor ons een beetje moeilijk te snappen als je naar de stadions kijkt. Maar zo zijn ze hier gewoon, ze kijken liever vanuit huis. Het is ook warm, dus de mensen zitten liever thuis met de airco dan in het stadion. Als er een wedstrijd aankomt, word je op straat wel aangesproken dat je je best moet doen. Je wordt hier en daar aangesproken en aangeschoten. Niet dat het vervelend is, want het gebeurt maar af en toe."
'Het niveau is een beetje te vergelijken met de onderkant van de Eredivisie'
Voetbalzone sprak ruim een jaar geleden al eens met Kada, voorafgaand aan zijn avontuur in Finland.In hoeverre kan je het voetbal in Bahrein vergelijken met Europa?
"Toen ik hier voor het eerst kwam, werd ik echt verrast door de faciliteiten. Het niveau viel me eerlijk gezegd ook wel mee, al zijn de verschillen in een selectie wel groter. Het gaat alleen niet net zo professioneel als in Europa, al zijn ze er wel mee bezig. Als we vijf uur op de club moeten zijn, heb je jongens die toch nog wat later komen. Je merkt dat ze daar niet zo strikt in zijn. In Europa moet je gewoon zorgen dat je er voor vijf uur bent, omdat je anders een probleem hebt. Hier ben ik nu een van de eerste. Als twee of drie jongens te laat komen, zegt de trainer er niet direct wat van. Maar als het er wat meer zijn, gaat hij er op hameren en moet je op tijd zijn. Het wordt steeds professioneler, mede door de nieuwe trainer (Kamel Zouaghi, red.). Hij wil alles een beetje veranderen, zeg maar. De lokale jongens zijn het nog niet zo gewend. Niet voor iedereen is voetbal de hoofdzaak, sommige jongens doen er nog wat naast en hebben daar genoeg tijd voor door de trainingstijden. Ze zijn wat minder gefocust, dat merk je wel. Het zijn doorgaans wel de jongens die niet zoveel spelen, maar zij hebben het voetbal niet nodig om in een dikke auto te rijden. Daar heb je er genoeg van hier."
Waarom koos je in januari voor een overstap naar Bahrein? Had je bijvoorbeeld meer opties? Eerder zei je dat de keuze voor Finland wel bewust met het sportieve aspect in het achterhoofd genomen was.
"Ik kon ook naar het Oostblok, Bulgarije bijvoorbeeld, en Scandinavië. Oost-Europa is ook niet top voor mij, vind ik. Dat was niet iets waarvan ik direct zei: 'Ja, daar wil ik naartoe!' Sportief perspectief is er altijd, je ziet vaker spelers die via een omweg alsnog heel mooi terechtkomen. Ik had daar niet heel veel zin in, eerlijk gezegd. Ik stond daar niet voor honderd procent achter en dan ga je twijfelen, zeker als je hier dan zo'n contract onder je neus krijgt. Het financiële aspect kreeg even de voorrang en dan zien we daarna wel weer. Als je achteraf kijkt, heb ik die keuze op een goed moment gemaakt. Want door de coronacrisis is de situatie compleet veranderd."
Een jaar eerder had Kada gekozen voor een avontuur bij RoPS, dat net als tweede was geëindigd in de Finse Veikkausliiga en derhalve mocht deelnemen aan de voorronde van de Europa League. De vleugelaanvaller had net een halfjaar zonder club gezeten na zijn vertrek bij Heracles Almelo en was naar eigen zeggen toe aan een nieuwe omgeving, waar 'hij niemand kende en niemand hem kende'. Het Europese avontuur van RoPS bleef beperkt tot twee wedstrijden tegen Aberdeen (2-1 en 1-2 nederlaag) en met een tiende plaats kende de club uit Fins Lapland een teleurstellend seizoen. Ook voor Kada verliep het jaar met een doelpunt en een assist in negentien wedstrijden, een aantal dat door blessures beperkt bleef, niet zoals hij verwacht en gehoopt had.
Hoe kijk je terug op het jaar dat je bij RoPS hebt gehad?
"Ik heb het daar leuk en goed gehad, goede periodes gekend, prima wedstrijden gespeeld en gescoord tegen Aberdeen in de voorronde van de Europa League. Maar de trainer (Toni Koskela, red.) die me gehaald had, werd na drie competitiewedstrijden weggehaald door HJK Helsinki. De assistent (Pasi Tuutti, red.) nam het over, maar die had het niet echt in zich om hoofdtrainer te zijn. Hij was zoekende in zijn trainingen, dat had echt invloed. Ik heb ook relatief veel te maken gehad met blessures, doordat je overal kunstgras hebt en die velden vrij hard zijn door de kou. Als explosieve speler is het lastig op een harde ondergrond, dan krijg je snel last van je spieren. Bij het geven van een voorzet liep ik een spierblessure en in Nederland zou het niet uitmaken om vier tot vijf weken uit de roulatie te zijn. In Finland was dat wel een probleem, omdat de competitie relatief klein is, wij door de Europa League in april en mei een dubbel programma hadden en ik daardoor in die maanden al de helft van het seizoen miste. De lange reizen hielpen ook niet echt mee."
Vanuit Rovaniemi moet het inderdaad een flinke wereldreis zijn naar de andere delen van Finland.
"Dat kun je wel zeggen. Het hoogtepunt wat dat betreft was de uitwedstrijd tegen IFK Mariehamn, wat op het eiland Aland ligt. Daarvoor moesten we met de trein én de boot. We zijn voor die wedstrijd drie dagen weggeweest en toen we terugkwamen, raakte ik op de eerste training geblesseerd. Als je zonder voetbal zit, heb je in Rovaniemi geen afleiding. Het noorderlicht is mooi, net als de natuur daar, maar het ligt natuurlijk wel in de middle of nowhere."
Is weleens tijdens het jaar in Finland door je hoofd geschoten dat je Nederland te vroeg hebt verlaten?
"Ik kijk niet echt terug, omdat je er weinig aan kunt veranderen. Het heeft niet helemaal uitgepakt zoals ik verwacht had, maar dat weet je van tevoren niet. Ik heb er daarom ook geen spijt van. De ervaringen die je meeneemt, maken je ook sterker. Het zijn keuzes die je moet maken in het leven. Achteraf blijkt pas of het goed zal uitpakken."
Toch hadden waarschijnlijk weinig mensen pak 'm beet vijf jaar geleden gedacht dat Kada nu op zijn 24e via Finland in Bahrein terechtgekomen zou zijn. In 2015 debuteerde hij op achttienjarige leeftijd in de Eredivisie namens sc Heerenveen, terwijl hij in dezelfde tijd jeugdinternational was. "Ik stond te boek als groot talent en speelde in verschillende jeugdelftallen van Oranje, ja. In de Onder-19 speelde ik een EK, met Frenkie de Jong, Appie (Nouri red.), Bergwijn, noem het maar op. Tegen jongens als Leroy Sané, Timo Werner, Dele Alli", brengt Kada in herinnering. "Ik ging goed in het tweede van Heerenveen en scoorde wekelijks. Op trainingen ging het goed, dat wilde ik doorzetten. Ik heb niet te vroeg gedebuteerd, zeker niet. Op dat moment was ik er klaar voor, want je krijgt in het voetbal niks zomaar. Ik wilde alleen te vroeg al geregeld spelen in het eerste van Heerenveen."
"Ik was gewoon te ongeduldig, ik heb ervoor gekozen weg te gaan bij Heerenveen. Ik had moeten blijven, ik ben daar als jonge jongen gekomen en opgeroeid. Heerenveen was thuis voor mij", verwijst hij naar de keuze om in januari 2016 naar Heracles Almelo te verkassen. Na slechts vijf optredens in de hoofdmacht en een huurperiode bij FC Eindhoven liet hij die club tweeënhalf jaar later achter zich. Met lichte weemoed kijkt hij naar de verrichtingen van zijn voormalig ploeggenoten bij Oranje. "Natuurlijk is het mooi om te zien hoe het voor hen gelopen is. Stiekem baal ik er dan ook wel van dat ik te ongeduldig geweest ben. Maar ik kan de tijd niet terugdraaien, anders had ik dat wel gedaan. Nu moet ik er gewoon het beste van maken." Vanuit Bahrein ziet Kada namelijk ook nog wel een aantal vervolgstappen. "In het Midden-Oosten en Azië heb je ook mooie voetballanden, je kan naar clubs die in de AFC Champions League spelen. Dat zou sportief ook wel mooi zijn. Kijk bijvoorbeeld naar Japan, daar zitten de stadions aardig vol en is het financieel ook wel aantrekkelijk. Er zijn genoeg doelen om te bereiken, maar ik heb wel geleerd dat het voetbal niet te plannen is. Ik doe gewoon mijn best en dan zie ik wel wat er op mijn pad komt."
