Hoe ineens vijftien Nederlanders tegelijk naar de Engelse tiende divisie trekken
Door Chris Meijer
In de inbox van Ismail Hussein op LinkedIn kwam halverwege februari plotseling een berichtje van ene John Woolnough binnen. De voormalig jeugdspeler van Ajax was net teruggekeerd van een kortstondig avontuur bij APEA Akrotiri FC op Cyprus. 'Kleine complicaties' maakten een einde aan het dienstverband van Hussein in de Cypriotische vierde divisie. Woolnough beloofde Hussein, die in Nederland de afgelopen jaren voor SDZ, AFC, Alphense Boys, De Dijk en Hercules speelde, een opstapje richting het Engelse profvoetbal. Ik zoek spelers om het seizoen af te maken. Speel hier een aantal maanden en maak daarna een stap hogerop, verzekerde de man die zich op LinkedIn voorstelt als director of football bij Durham City AFC. In feite had Woolnough de 23-jarige verdediger annex middenvelder al langer op zijn scoutingslijstje staan. "Hij kan op verschillende posities uit de voeten, dat maakt hem interessant. Het was ideaal voor ons en ideaal voor hem, want hij kon nog een paar maanden voetballen", vertelt Woolnough in gesprek met Voetbalzone.
Op het moment dat Hussein benaderd werd, moest Durham alle zeilen bijzetten om niet te degraderen uit de Northern League Division Two. Eigenaar Olivier Bernard, oud-verdediger van Olympique Lyon, Newcastle United, Southampton en Rangers, gooide eerder dit jaar het roer om en besloot, in de woorden van Woolnough, dat Durham weer eens 'wat wedstrijden moest gaan winnen'. The Citizens speelden in de jaren twintig nog in de Football League, maar brachten het grootste deel van het bestaan door rond het zevende niveau van het Engelse voetbal. Hoe Durham uiteindelijk afzakte naar de Northern League Division Two is een tamelijk ironisch verhaal en Woolnough kan zijn lach niet onderdrukken als hij de gang van zaken uit de doeken doet.
Het New Ferens Park, het toenmalige onderkomen van Durham, had een kunstgrasveld en voorafgaand aan het seizoen 2009/10 besloot de National League alleen nog natuurgras toe te staan. Het betekende dat Durham alleen nog zou kunnen promoveren als het kunstgrasveld volledig vervangen zou worden, een klusje dat 250.000 pond kostte. De grootste sponsor besloot zich vervolgens terug te trekken en dat leidde tot een ware exodus aan spelers, die hun vergoeding in rook zagen opgaan. "Om te voorkomen dat de club zich terug moest trekken, failliet ging en alle historie kwijtraakte, werd het seizoen afgemaakt met jongens van de lokale school die voor niets speelden. Die kregen iedere week met 7-0 op de broek. 36 van de 38 wedstrijden werden verloren, met een negatief doelsaldo van 140. Omdat ze zes punten in mindering kregen, eindigden ze op nul punten. Maar de club bleef daardoor bestaan. Het ironische is dat de FA aan het einde van het seizoen de regels aanpaste, waardoor het veld ineens wel goed was."
Door een conflict met de eigenaar van de grond speelt Durham al sinds 2015 niet meer in het eigen stadion en in sportief opzicht zakte de club dus weg naar het tiende niveau, maar Bernard besloot enkele maanden geleden dat het anders moest. De Fransman zette zijn ambities kracht bij met het aanstellen van landgenoot Didier Agathe, die het grootste deel van zijn loopbaan voor Celtic speelde, als manager. Met Tom Wade krijgt Agathe bij Durham tevens een uitermate ervaren assistent, want de 61-jarige Engelsman is in de woorden van Woolnough 'een van de beste non-league-managers' en bereikte met het nietige Blyth Spartans ooit de derde ronde van het hoofdtoernooi van de FA Cup. Om te voorkomen dat het ambitieuze project moest aanvangen op het elfde niveau, zocht Woolnough in februari naar de nodige versterkingen om degradatie nog te kunnen vermijden.
Hussein had wel oren naar het door Woolnough geschetste plan, maar besloot het bericht vanuit Engeland toch nog even voor te leggen aan Kenzo Biyong. De 22-jarige Biyong speelde als profvoetballer in het buitenland voor Inter Turku, HJK Helsinki (allebei in Finland), Dainava Alytus (in Litouwen) en Gällivare-Malmbergets FF (in Zweden) en begon na zijn terugkeer naar Nederland zijn eigen academie en managementbureau. "Er komen best wat berichten binnen, want er zijn veel vage zaakwaarnemers die zeggen: 'Stuur je cv door, dan kan ik je daarheen brengen'. Daar heb ik inmiddels wel mee leren omgaan. Ik was over dit verhaal een beetje sceptisch. Normaal zoek je een club een beetje op als je die niet kent, maar ik kwam niet op geweldig veel informatie", vertelt Hussein. "Ik ben blijven doorvragen en heb een videogesprek gevoerd met John, waarin hij alles duidelijk heeft gemaakt en dat trok me wel aan. Hij vertelde dat ze Nederlandse spelers in Engeland hoog hebben zitten, omdat we technisch en tactisch verder zijn. Ze hebben goede connecties, dat maakt het aantrekkelijk. Maar ik wilde wat extra duidelijkheid, daarom heb ik Kenzo erbij betrokken. Hij heeft ervaring in de voetbalwereld en is in gesprek gegaan met de club. Daar kwam uit dat het allemaal een stabiel verhaal is, waardoor ik akkoord ben gegaan."
In de gesprekken tussen Biyong, Hussein, Woolnough en Agathe kwam naar voren dat Durham City eigenlijk nog meer spelers zocht. "Toen ging het balletje heel snel rollen. Vanaf dat moment ben ik spelers heen en weer aan het schuiven. Didier en John kijken naar hun cv, luisteren naar mijn verhaal en we hebben veel contact over verschillende spelers. Van ex-internationals tot jongens die nog nooit bij een profclub hebben gespeeld", zegt Biyong. Zijn Kbeyoung Academie zag in het eerste jaar van zijn bestaan 37 van zijn spelers op stage vertrekken, van wie 19 spelers onderdak vonden bij een profclub of grote amateurclub. Biyong droeg ook Giorney Rojer en Quentin van Veenendaal aan bij Woolnough en het was aanvankelijk de bedoeling dat Durham zo met drie Nederlanders het seizoen zou afmaken. De coronacrisis zette een streep door de oorspronkelijk gesmede plannen, maar zorgde er tegelijkertijd voor dat Durham niet degradeerde.
Woolnough bleef onverminderd geïnteresseerd in de Nederlandse versterkingen en hield contact met Biyong en Hussein. In de gesprekken kwam bijvoorbeeld ook de naam van Jalon Rafaela naar voren. "Ik zat al op LinkedIn, om zo connecties te zoeken met clubs die op een hoger niveau spelen in binnen- en buitenland. Een tijdje geleden kreeg ik ineens een bericht van de directeur van Durham: 'Hé, zou je het leuk vinden om in Engeland te komen voetballen?' Eerst dacht ik dat het niet klopte, dat het weer een neppe zaakwaarnemer was. Toen heb ik het nagevraagd en wat informatie erover gezocht, waardoor ik er achter kwam dat het écht iets bleek te zijn", vertelt de zeventienjarige Rafaela, die afgelopen seizoen voor vv Capelle speelde, eerder uitkwam voor FC Excelsior Maassluis en stages afwerkte bij FC Dordrecht en VfB Waltrop. Het is de bedoeling dat de aanvaller volgend seizoen in eerste instantie begint in de Onder-23 van Durham. "Ik zou een huis én een klein bedragje krijgen van de club. Daarnaast zouden ze me helpen om een baantje te vinden, zodat ik kan rondkomen. Bovendien kan ik mijn huidige opleiding daar voortzetten."
Via het netwerk van Biyong en Hussein maken naast Rafaela nog eens twaalf spelers de overstap naar Durham. Jelaino Fonseca, Youssri Ait Ouarg, Giorney Rojer, Quentin van Veenendaal, Miguel Valies en Hussein zullen meteen bij het eerste aansluiten, terwijl Rochenthley Chance, Samuel Rocha, Fahmy Nimba, Shurman Cornelia, Dalton Dabo, Medhi Habita, Yassin El Bouddounti, Dynetain Babel en Rafaela starten in de academie van Durham en afhankelijk van hun prestaties in de hoofdmacht of de Onder-23 gaan spelen. In de voorbereiding krijgen alle spelers een kans om zich te laten zien aan Agathe. "Zij stellen namen voor, dan kijk ik video's en doe ik research. Als dat in orde is, mogen ze ook deze kant op komen. De meeste jongens hebben een goede achtergrond en speelden bij profclubs", vertelt Woolnough over de selectieprocedure. Hij legt uit dat de spoeling qua spelers in het noordoosten van Engeland aanmerkelijk dunner is dan in steden als Manchester, Liverpool en Londen, waardoor hij gedwongen wordt om zijn selectie op creatieve wijze samen te stellen.
"Amsterdam is maar een uurtje vliegen. De Nederlandse spelers zijn technisch heel goed, dus ik hoop dat zij ons kunnen helpen in de competitie. We kunnen ons voorstellen dat clubs uit de buurt die hoger spelen snel komen kijken naar die Nederlandse jongens. De meesten zullen voor januari vertrekken, denken we. We hopen ze te houden. Maar als ze in een betere competitie twee of drie keer zoveel kunnen verdienen, zullen we ze niet tegenhouden. Zij helpen ons, omdat ze ver onder hun niveau spelen. Wij helpen hen door ze een podium bieden", benadrukt Woolnough. De volgende logische stap voor de Nederlandse spelers is volgens hem het zesde of zevende niveau van het Engelse voetbal, waar in de omgeving van Durham clubs als Spennymoor Town, South Shields en Darlington actief zijn. Verder heeft manager Agathe door zijn verleden bij Celtic de nodige contacten in Schotland. "Ik werkte bij Darlington en daar introduceerde ik drie spelers van buiten de regio. Justin Donawa kwam uit Bermuda en is momenteel zonder twijfel de beste speler, er is veel belangstelling voor hem. Omar Holness komt van Jamaica en doet het ook heel goed. Ik hoop dat de Nederlandse jongens een vergelijkbare impact kunnen hebben."
"De velden worden zwaar, het weer wordt zwaar, de kleedkamers worden zwaar en de tegenstanders worden zwaar. Het scheelt dat het in Nederland geen warm weer is, want het is hier echt ijskoud in de winter. De velden worden zwaar rond november, als het veel regent. Na zestig of zeventig minuten zijn ze waarschijnlijk bekaf", waarschuwt Woolnough tegelijkertijd met een lach. Naast de Nederlandse enclave telt de selectie van Durham volgend seizoen twee spelers uit Bermuda en een Portugees duo, al woonden zij al in Newcastle. De rest van het keurkorps van Agathe bestaat 'gewoon' uit spelers uit het noordoosten van Engeland. "Het wordt één grote selectie samen met de academie en Didier kiest dan de achttien jongens die hij op een wedstrijddag meeneemt. Voor die zestienjarige jongens wordt het in fysiek opzicht lastig, maar ze zullen met het eerste trainen. Als ze goed genoeg zijn, zullen ze bij het eerste spelen."
De Nederlandse amateur die al voorbarig gepresenteerd werd in Engeland
Voetbalzone sprak eerder al met Quentin van Veenendaal, die toen nog zijn opties afwoog en inmiddels heeft gekozen voor een overstap naar Durham."Ik denk dat het een goede tussenstap is, sommige jongens hebben een hele lange periode niet volledig kunnen focussen op voetbal. Nu komen ze in een situatie waarin dat wél mogelijk wordt gemaakt. Ze kunnen zich ontwikkelen, wedstrijden spelen die worden geanalyseerd en worden begeleid door een oud-profvoetballer", voegt Biyong toe. Woolnough verklapt dat Durham van plan is het inderdaad professioneel aan te pakken, bijvoorbeeld met GPS-vesten op de training. Verder zal er ook buiten het veld goed voor de Nederlanders gezorgd worden. De universiteit van Durham behoort tot de beste van het Verenigd Koninkrijk, waardoor er in de stad de nodige studentenhuisvesting beschikbaar is. Biyong: "Durham neemt die jongens onder zijn hoede. Ze gaan hen overal bij helpen, verblijf en alles erop en eraan. Die jongens hoeven zich daardoor niet te focussen op de randzaken. Ik ben zelf profvoetballer geweest in het buitenland en ik weet daardoor dat het echt heel belangrijk is dat je zaken goed geregeld moeten zijn. Je laat voor het voetbal alles achter je, dat doe je niet zomaar. Als ik Didier er over spreek, heb ik vertrouwen dat ze het goed hebben geregeld."
Voor Woolnough wacht nu alleen nog een, in zijn eigen woorden, hell of a job om alle Nederlanders speelgerechtigd te krijgen. "De jonge spelers moeten een speciale internationale toestemming krijgen. We hebben alles nodig van beide ouders: handtekeningen, paspoorten, adressen. Bij jongens die ouder dan achttien zijn, is het makkelijker. Het is voor mij behoorlijk wat werk. De FA stuurt een brief naar de KNVB, die moet uitzoeken of de speler geschorst of iets dergelijks is bij zijn oude club. Dan stuurt de KNVB weer een brief naar de FA en zij brengen ons op de hoogte dat het in orde is. Dat duurt normaal gezien vier weken", lacht de director of football van Durham. Tegen het einde van deze maand moeten al de nodige Nederlanders in het noordoosten van Engeland arriveren, om in augustus met een hele reeks oefenwedstrijden de voorbereiding op het in september te starten seizoen te draaien. "Toen we bezig waren met al die transfers, begonnen ze gelijk over promotie en de beker winnen. Je komt daar niet om een aantal seizoenen te draaien, maar om stappen te maken. Ze hebben gezegd dat het stappen maken vanzelf gebeurt als je hard werkt, dus iedereen traint daar nu al hard voor", glimlacht Hussein. Vastberaden besluit hij: "Ik kan me niet voorstellen dat we volgend seizoen niet promoveren, we hebben een monsterteam."
