Hugo Borst ziet vreemd verschijnsel bij Ajax: 'Zou ze dat niet meer sieren?'
"Bij de openingsgoal gaf uitblinker Davy Klaassen blijk van lichte vreugde: kort een vuistje ter hoogte van het oor", schrijft Borst in zijn wekelijkse column voor het Algemeen Dagblad. "Bij het tweede (schitterende) doelpunt deed Zakaria Labyad een vliegtuig na, of was het een vogel? Maar de vleugels waren lam. Slappe hap. De derde goal sloeg alles. Lassina Traoré maakte 'm na een goede loopactie door zich helemaal te strekken. Maar hij trok zo'n chagrijnig hoofd dat iedereen dacht dat het doelpunt was afgekeurd wegens buitenspel. De spelers van Ajax sjokten terug naar hun eigen helft alsof ze een trainingspartijtje speelden."
Borst komt met nog een voorbeeld op de proppen. "Bij het vierde doelpunt keek Jurgen Ekkelenkamp of hij zijn laatste oortje had versnoept, of was daar even een gebald vuistje?", vraagt de columnist zich hardop af. "De 0-5: Quincy Promes vertrok geen spier. Pas toen de man van de assist (David Neres) gek deed kon de doelpuntenmaker niet achterblijven en deed ook raar." Borst denkt dat het grote krachtsverschil met FC Emmen iets te maken heeft met het plichtmatige juichen van Ajax, dat dinsdag aantreedt tegen Liverpool.
"Na de 0-1 was de zege binnen. Het verweer van de tegenstander was nul. De spanning was eraf. Dan is het idioot om als een malle te gaan juichen. En toch. Zou een beetje meer blijdschap na een doelpunt de ongenaakbare Ajacieden niet sieren?", vraagt Borst zich nogmaals hardop af. "Per slot is een goal de kroon op alle arbeid doordeweeks. De concentratie was tegen Emmen tot aan het eind geweldig. Net als tegen VVV-Venlo (0-13, red.) is er een onstilbare honger naar een doelpunt. Maar ik blijf erbij: een doelpunt is pas af door het met fatsoenlijk gejuich te begroeten", zo besluit de journalist zijn verhaal over de Ajax-spelers in Emmen.
