'Bij elke goal word ik hier toch weer even de jongen van Ajax genoemd'
Door Thijs Verhaar
"Ja, Estland. Pff. Ik wist eerst ook niet wat ik daarvan moest denken hoor", begint de goedlachse Owusu-Sekyere zijn relaas. "Ik wist echt helemaal niets van het land af toen mijn zaakwaarnemer afgelopen zomer zei dat een Estse club mij wilde hebben. Hij haalde me toch over te gaan kijken, dus stemde ik in met een stage. Ik dat vliegtuig in met een dikke jas aan en twee truien, alles. Ik dacht dat het daar ook in de zomer megakoud zou zijn, maar het bleek gewoon meer dan twintig graden, haha." Hoewel het verhaal bij zijn aankomst op de training breed werd uitgemeten in de kleedkamer en hij stevig werd uitgelachen, voelde de 21-jarige Amsterdammer zich toch meteen op zijn plek. "Het zag er professioneel uit, ik zag teamspirit en merkte direct dat dit een plek is waar ik me verder kon ontwikkelen. Ook wilde ik gewoon heel graag weg uit Portugal."
Daar speelde hij twee jaar in de jeugdopleiding van tweedeklasser Leixões, dat met het jeugdteam wel in de hoogste divisie van Portugal actief is. Het was alweer zijn derde profclub, want Owusu-Sekyere speelde ook in de jeugd van Ajax en FC Twente. Bij de Amsterdammers begon hij op zijn elfde, om als zestienjarige te horen dat zijn tijd erop zat toen de A2 werd opgeheven om zo een kleinere, beter trainbare groep over te houden die zich mocht klaarstomen voor Jong Ajax en het eerste elftal. Bij FC Twente viel hij na een jaar af omdat er teveel onzekerheid was over de financiële situatie van de Tukkers. Wanhopen hoefde hij echter niet, want een Portugese zaakwaarnemer bezorgde hem al snel een jeugdcontract bij Leixões.
Eenmaal daar bleken de omstandigheden voor hem verre van ideaal te zijn, want zijn eerste seizoen ging verloren omdat hij niet speelgerechtigd was en ook daarna kwam hij onvoldoende in actie om de clubleiding te overtuigen. Owusu-Sekyere leerde in de tussentijd wel de taal en probeerde zich op de training te onderscheiden, maar geeft nu in alle eerlijkheid toe dat hij daar te weinig in slaagde. "Iedereen wist wel dat ik potentie had, alleen kwam dat er niet vaak genoeg uit. Ik kon niet mijn echte ik laten zien en daar baal ik natuurlijk van", aldus de linksbuiten, die nu in Estland wel aan de lopende band scoort. "Ik loop sinds vorig seizoen bijna een op een, dus ik kan het wel. Natuurlijk wel. Ik denk achteraf ook dat ik het in Portugal had kunnen laten zien als alle randzaken in orde waren, maar dat waren ze niet. Het gedoe met mijn contract speelde op de achtergrond mee, ik voelde weinig en raakte het plezier in het voetbal kwijt, dus ik kijk niet met een goed gevoel terug op die tijd."
Hoe anders is dat in Estland, waar hij met Paide Linnameeskond wekelijks met het eerste elftal meespeelt en daar een van de sterspelers is. "Onze trainer Vyacheslav Zahovaiko is een soort legende in Estland en was vroeger een goede spits", stelt Owusu-Sekyere. "Daarom denkt hij heel aanvallend." De 39-jarige oefenmeester laat zijn elftal spelen in een offensieve 4-3-3-formatie, met aanvallende backs en voorin spelers met een goede individuele actie. "Dat had ik van tevoren ook niet verwacht", grinnikt de Amsterdammer als wordt opgemerkt dat zo'n speelopvatting totaal niet strookt met het beeld wat veel mensen hebben van het voetbal in Oost-Europa. "We zijn ook wel een uitzondering hoor, maar het maakt ons lastig te bespelen."
De in 2004 opgerichte club is in Estland al jaren bezig aan een opmars. In 2014 promoveerde men naar het hoogste niveau en sindsdien is een duidelijk stijgende lijn waarneembaar in de eindklasseringen: zevende, zesde, zesde, vijfde, vierde en vorig seizoen tweede. "Nu hopen we zelfs mee te gaan strijden om de landstitel" stelt Owusu-Sekyere, die vorig jaar zomer halverwege het seizoen binnenstapte en direct indruk maakte met 10 goals in 13 wedstrijden. In de huidige jaargang begon hij met twee treffers in twee duels, maar hij liep twee weken geleden een blessure op aan zijn kruisband. "Gelukkig is het maar een heel klein scheurtje, dus ik verwacht binnen een maand weer mee te kunnen spelen", klinkt het hoopvol. "Ik krijg veel krachtoefeningen en kan wel individuele training volgen nu, dus ik heb goede hoop dat ik de draad weer snel op kan pakken."
Met meer goals kan Owusu-Sekyere zich nog nadrukkelijker in de kijker spelen bij de Ghanese bond, waarvoor hij met zijn dubbele paspoort uit zou mogen komen. "Daar vallen mijn cijfers natuurlijk ook op, dus zie ik op sites als Ghanaweb en dat soort soort voetbalpagina's dat ze me in de gaten houden. 'Oh, hij heeft weer gescoord. Onze landgenoot is goed bezig'. Dat soort dingen", glimlacht de aanvaller trots. "Het is een goed gevoel om in beeld te zijn bij een land waar ik van houd. Ghana zit net als Nederland in mijn hart, dus ik hoop ooit een van de twee landen te mogen vertegenwoordigen. Ik geloof ook dat ik dat kan, al heb ik natuurlijk een heel andere weg afgelegd dan ik vroeger misschien had verwacht in de jeugd bij Ajax."
Een schaterlach volgt of hij toen zelfs maar overwogen zou hebben om ooit een voet op Estse bodem te zetten. "Nee, natuurlijk niet. Ik droomde van de grote voetballanden, maar ik geloof heilig dat alles gebeurt om een reden. Dit avontuur is niet voor niets op mijn pad gekomen en ik zie wel waar het me heen brengt. Ik ben alleen maar bezig met de vraag hoe ik mezelf kan ontwikkelen en wat ik kan leren. Dan maakt het verder niet uit of je in Engeland of in Estland bent. Als je maar werkt aan jezelf. Dan geloof ik dat die grote doelen vanzelf waarheid worden", aldus Owusu-Sekyere, die de verrichtingen van zijn oud-ploeggenoten Matthijs de Ligt, Justin Kluivert en Noa Lang als inspiratiebron noemt. "Zij zijn natuurlijk veel verder op dit moment, maar ik geloof dat ik ook de potentie heb om zo'n podium te bereiken. Alleen is mijn weg ernaartoe heel anders."
Owusu-Sekyere geeft eerlijk toe dat hij er 'heel veel' voor over zou hebben gehad om zonder tegenslagen en omwegen direct door te stoten naar de top, maar omarmt tegelijkertijd zijn eigen route. "Ik vind het zo mooi dat je als voetballer de kans krijgt om veel van de wereld te zien. Eigenlijk ben ik helemaal niet avontuurlijk aangelegd, maar ik heb toch al in Portugal en Estland gewoond, terwijl ik vroeger met Ajax om de haverklap deelnam aan internationale toernooien in Spanje, Italië en dat soort landen", memoreert de vleugelaanvaller, die in zijn vrije tijd door heel Estland reist om van het landschap te genieten. "Het blijkt echt een heel mooi land te zijn met heel veel historie. Daar geniet ik van, hoewel ik vroeger op vakantie het liefst gewoon lekker in Nederland bleef. Gewoon hangen met familie en vrienden. Dan hoefde ik helemaal niet op reis, joh. En moet je me nu eens zien, haha."
De 21-jarige aanvaller geeft aan zichzelf prima te redden in zijn eigen appartement in de Estse hoofdstad Tallinn, ver weg van zijn geliefde vrienden en familie in Amsterdam en Utrecht. "Dat moet ik nu wel missen, ja. Maar gelukkig heb ik een mooie telefoon en kan ik ze iedere dag spreken." Owusu-Sekyere is blij met die interactie, want door de coronamaatregelen is er momenteel weinig sociaal contact mogelijk in Estland. "Ook de fans mogen het stadion nu niet in, dus doen we heel veel om hen toch bij de club te betrekken. Ik neem bijvoorbeeld vaak de Instagram-pagina van de club over om meer te laten zien over mijn leven. Dan laat ik zien hoe ik kook, waar ik sport, waar ik graag heen ga in de stad en dat soort dingen. Leuk om te doen. Of ik een publiekslieveling ben? Ik mag zeker niet klagen, haha. Gelukkig scoor ik vrij veel, dus dan zit je al gauw goed."
Ook wordt Owusu-Sekyere in Estland continu herinnerd aan zijn afkomst. "Ajax is hier een heel grote naam, dus dat vertellen ze er graag bij als ze over mij praten. Als ik bijvoorbeeld een doelpunt maak, noemt de stadionspeaker me altijd weer even die jongen van Ajax. Voor mij is dat verleden tijd, maar het blijft toch mooi dat ze dat over me zeggen." De Nederlander volgt de club ook op de voet en is blij dat de Amsterdammers ver komen in de Europa League, waarin hij zelf dit jaar ook eventjes mocht acteren. "In mijn tweede wedstrijd hier, haha. Die kans speelde ook zeker mee in mijn keuze om hier te tekenen." De ploeg had zich voor het eerst in de clubgeschiedenis geplaatst voor de eerste voorronde van de Europa League, waarin Zagiris Vilnius uit Litouwen met 2-0 te sterk bleek. "Die nederlaag was natuurlijk jammer, maar die vibe joh. Oh, dat was mooi", glundert Owusu-Sekyere, die destijds nog niet volledig fit was en veertien minuten voor het einde zijn Europese debuut maakte.
"Voetballen op Europees niveau is waar ik al jaren van droom, dus het begin is er. Ik had kippenvel toen ik dat liedje van de Europa League in het stadion hoorde. In zekere zin is het vanuit die competitie nog maar één stap naar mijn einddoel de Champions League, maar het is natuurlijk wel een hele grote stap", klinkt het nuchter. "Toch blijf ik geloven dat ik het kan halen als ik gefocust blijf, keihard werk en mijn kansen aangrijp. Vorig jaar had ik niets en nu heb ik een profcontract en een topjaar met veel goals, dus wie weet wat er hierna weer op mijn pad kom. Ik weet ook dat er al wat interesse is geweest, maar laat dat allemaal aan mijn zaakwaarnemer. Ik moet alleen mijn voeten laten spreken en dan zie ik wel wat er komt. Misschien is er wel een Nederlandse club die een goede teamspeler zoekt die binnenom en buitenom kan passeren, een goed schot heeft en heeft laten zien dat hij zich nergens door laat tegenhouden. Dat zou mooi zijn."
