El Clásico bewijst dat het Engelse niveau hoger ligt
De zuivere voetballiefhebber, aanbidders van de schoonheid van het spel, zullen het met hem eens zijn. Het Spaanse voetbal is veel technischer, van tempo is het wat lager. Het is zeker leuk om naar te kijken, zeker in de absolute top. Helaas is de absolute top niet zo breed. Eigenlijk is de top Barcelona en Real Madrid. Incidenteel wil er wel eens een andere club tussendoor schieten, maar dat zijn nooit blijvertjes. In de afgelopen vijftig jaar is Real Madrid de helft van de tijd kampioen geworden, Barcelona was twaalf maal de beste van Spanje. Athletic Bilbao(twee), Atlético Madrid(vijf), Deportivo(een), Valencia(drie) en Real Sociedad(twee) hebben de overige landskampioenschappen gewonnen. De Primera Division is als het springkussen waar twee grote en sterke jongens de dienst uitmaken. Iedereen die zich erop wil werken wordt er bruut uitgegooid.
Nee, dan de Engelse Premier League. Dat is nog eens een springkussen waar iedereen met een beetje gevoel voor evenwicht zich gewoon naar binnen kan werken. Het Engelse voetbal is wat harder en sneller. Het spel is niet zo technisch, maar de amusementswaarde heeft er nauwelijks onder te lijden. Verder heeft het Engelse voetbal geen elite. Manchester United en Liverpool zijn wel clubs die al sinds mensenheugnis spelers zijn op de toppen van de Olympus van het Engelse voetbal, maar er zijn in Engeland nooit slechts twee clubs geweest die de dienst uit hebben gemaakt. Maar liefst vijftien teams zijn de afgelopen vijftig jaar kampioen geworden. Chelsea komt sinds de jaren negentig op, Arsenal is hand in hand met Arséne Wenger bij de top gekomen. Nu vallen Tottenham Hotspur en Manchester City weer aan. Aston Villa heeft zich een keer kampioen van Europa gekroond. Nottingham Forest en Leeds United hebben ooit écht aan de top gestaan. Forest onder wijlen Brian Clough en Leeds met de cynische grootmeester Don Revie. Newcastle heeft ooit serieus een poging gedaan om bij de top te gaan horen. De overeenkomst tussen de drie laatstgenoemden? Ze spelen dit seizoen niet eens op het hoogste niveau in Engeland. In Engeland is ook een grote prijzenkast geen enkele garantie om een topclub te blijven, wel zo aantrekkelijk voor het publiek.
Een schitterend voorbeeld voor mijn stelling vond plaats vorig jaar. In het voorjaar van 2009, de elfde maart. Op Anfield kwam Real Madrid op bezoek en kreeg met 4-0 klop. Het voetbal was schitterend, bijna niet te bevatten. Je zou denken dat de bewoners van Anfield Road de titel opeisten. Niets is minder waar, het dat seizoen haast Liverpool moest Manchester United voor zich dulden en verloor in de Champions League van Chelsea. In Spanje werd Real Madrid ook tweede, ook al pakten de Madrilenen in de laatste vijf wedstrijden precies nul punten, toch hielden ze Sevilla nog acht punten achter zich. Een jaar later moet Liverpool(met nagenoeg hetzelfde team) vechten om een ticket voor de Europa League veilig te stellen, terwijl Madrid gewoon weer onderdeel is van de eeuwige Spaanse toptwee.
Het is daarom ook logisch dat wanneer Barcelona en Real Madrid tegen elkaar spelen, er veel aandacht voor de wedstrijd is. Omdat het een kwalitatief hoogstaande wedstrijd is, de enige echte topper die Spanje rijk is. Pakweg Arsenal-Chelsea doet er niet zozeer voor onder, maar in Engeland heb je iedere maand wel een wedstrijd die qua niveau gelijkstaat aan de 'Derby van het Heelal.' Echter is het de Engelsen gewoon om een wedstrijd van dergelijk niveau te zien, de Spanjaarden hebben het een keer per jaar. Vergelijk het maar met ontwikkelingen op de Nederlandse televisie. In 2003 begon Idols in Nederland. Ons kleine kikkerlandje was in rep en roer: er was maar één talentenjacht en daar besteedde iedereen massaal aandacht aan. Tegenwoordig zijn er talloze talentenjachten, en het effect is dat de meeste nietszeggende shows met een beperkte hoeveelheid media-aandacht zijn geworden.
Dit seizoen heb ik beide ontmoetingen tussen de Spaanse kemphanen gezien. De twee wedstrijden waren qua niveau gelijk aan de derby tussen Arsenal en Chelsea. Echter zijn de onderlinge wedstrijden tussen in het heden Liverpool, Arsenal, Chelsea en Manchester United altijd van het absolute topniveau, in het verleden waren er andere teams bij betrokken. Echter moet de Spaanse voetballiefhebber maanden wachten voordat hij de enige topwedstrijd van de competitie in zijn land weer in het vooruitzicht heeft, de Britse fan heeft in het heden twaalf wedstrijden per seizoen om van te smullen
Het feit dat er zo massaal en zo lang van te voren wordt toegeleefd naar El Clásico geeft aan dat het niveau van diversiteit, spelniveau en spanning in de Engelse competitie hoger ligt. De Primera Division is hoogstens aantrekkelijker. Pérez kan zeggen wat hij wil, maar er kan er maar een de beste zijn. En dat is de competitie waarbij clubs elkaar steeds weer aflossen op de top van de berg, niet die waarbij de toptwee bijna altijd al vóór het seizoen al vaststaat. Dat is de Engelse Premier League.
