Frankrijk is zelf zijn grootste tegenstander
Ja, ook ik moest een paar keer achter mijn oren krabben na het slecht verlopen EK 2012 voor Frankrijk. Het Franse voetbalelftal had het toen (wéér!) voor zichzelf verpest. Ik was dan ook niet verbaasd toen de krant Le Parisien in oktober 2013 een onderzoek over de populariteit van het Franse voetbalelftal publiceerde. De uitslag van dit onderzoek kunt u al raden: de lezers van deze krant uitten onverholen kritiek op het Franse voetbalelftal. De kop van het artikel - Les Bleus, kampioen van de impopulariteit - is al veelzeggend. Het Franse voetbalelftal had weinig sympathie meer onder de eigen bevolking.
In de loop der jaren is er een hoop gebeurd waardoor de populariteit van het Franse voetbalteam sterk afnam: sportieve successen bleven uit op de drie vorige eindtoernooien. Bovendien werd Nicolas Anelka tijdens het WK 2010 in Zuid-Afrika naar huis gestuurd nadat hij sterrenkundige (oké, coach) Raymond Domenech voor 'hoerenzoon' had uitgemaakt. Daarnaast zijn de beelden van de verbale clinch tussen Patrice Évra en de fitness-trainer van Frankrijk op datzelfde WK de hele wereld overgegaan. Ook beledigde Samir Nasri tijdens het EK 2012 diverse keren de Franse media. Zomaar een greep van datgeen wat er allemaal fout ging bij de Franse haantjes. En dan heb ik niet eens alles genoemd.
Waar komt dit nou allemaal door? Natuurlijk, Fransen staan hier in Nederland bekend vanwege hun zogenaamde arrogante uitstraling en overdreven fierheid. Het Franse voetbalelftal bevat een hoop spelers die hun naam al hebben gevestigd op het allerhoogste niveau. Dat zijn bepaalde karakters die zichzelf boven de rest kunnen plaatsen. Bovendien hebben de gebeurtenissen op het WK in 2010 het Franse voetbalteam geen goed gedaan. Op sportief gebied klopte er toentertijd niets bij Frankrijk, op sociaal gebied ontstond er in rap tempo de ene breuk na de andere binnen de nationale ploeg.
Het Franse voetbalteam vormde jarenlang geen hecht collectief, maar er gloort hoop. Het zag ernaar uit dat Frankrijk zich niet zou kwalificeren voor het aankomende WK in Brazilië na de kansloze 2-0 nederlaag in en tegen Oekraïne. Totdat de mannen van trainer Didier Deschamps in Stade de France écht opstonden. Frankrijk zette een wereldpartij neer tegen de Oekraïners en won nog met 3-0. Gevolg: Deschamps kreeg meteen een contractverlenging en is ook op het EK in 2016 in eigen land bondscoach. Over impulsiviteit gesproken.. Maar thuis tegen Oekraïne stond er wél een hechte spelersgroep op het veld die gepassioneerd voetbal speelde én voor elkaar door het vuur ging. Het kan dus toch!
Nog honderd dagen en het WK voetbal 2014 staat voor de deur met wéér Frankrijk erbij. Ik kan niet wachten op het eindtoernooi. Natuurlijk ga ik dan ook Frankrijk volgen. Er valt echter nog een hoop te doen voor Les Bleus. Naast het scoringsprobleem - Karim Benzema kan volgens mij niet in een blauw shirt doelpunten maken - heeft Frankrijk te weinig bijval bij de rest van het voetbalpubliek. Er is weinig sympathie voor het Franse voetbalteam. Dat heeft Frankrijk echt aan zichzelf te wijten, doordat het jarenlang niet als een hecht collectief optrad. Het Franse voetbalelftal moet het eigen publiek eerst terug zien te winnen.
Tijdens de tweede wedstrijd in de barrages tegen Oekraïne liet Frankrijk dus zien dat het wel als één blok kan strijden. Hoe Frankrijk op het mondiaal eindtoernooi zal optreden, dat hebben de spelers in eigen hand. Kwaliteit in de Franse selectie is er weldegelijk met al die wereldsterren. Het zou mij echter niet verbazen als Frankrijk kansloos zal worden uitgeschakeld in de groepsfase, maar ook niet als de Fransen het WK uiteindelijk zullen winnen. Dat is allemaal afhankelijk van de sfeer in de groep. Frankrijk is zelf zijn grootste tegenstander. Hoe men het wendt of keert; Frankrijk is een outsider voor de eindwinst.
