Zomeraanwinst werd keihard genegeerd door Steijn: 'Ik dacht: wat gebeurt hier?'
"Ik wist al een beetje van de interesse toen mijn zaakwaarnemer me tijdens mijn vakantie in Bodrum belde", blikt Ramaj terug op afgelopen zomer. "Hij zei: 'Het is serieus nu.' Ik zei: 'Je kent me. Ik ben voor niemand bang.' Toen ik de naam hoorde, wilde ik er dolgraag heen. Ik wist wat ik kon en hoe Ajax graag speelt. Ik dacht: dit past perfect bij me.''
Ramaj begon als reservedoelman bij Ajax. "Rulli was eerste keeper, dus ik maakte me aanvankelijk geen illusies. En ik wens niemand een blessure toe. Ook mijn concurrenten niet. Mijn motto is dat ik op basis van prestaties mag keepen."
Rulli raakte echter in de eerste competitiewedstrijd tegen Heracles Almelo geblesseerd aan zijn schouder. Toenmalig trainer Maurice Steijn stuurde Jay Gorter en Ramaj daarop de dug-out uit. "Snel en goed een warming-up doen en dan zo erin, dacht ik", aldus Ramaj. "Mislintat had mij immers verteld dat ik tweede keus was."
Van Steijn had Ramaj echter niks gehoord. "Dus ook niet dat hij een voorkeur had voor Jay. Ik dacht ook dat het de bedoeling was dat hij verhuurd werd. Tijdens het warmlopen hoorde ik ineens 'Jay'. Ik was verrast, ging boos en teleurgesteld op de bank zitten. Wat gebeurt hier, dacht ik. Waarom?''
Steijn zou later verklaren dat Gorter meer ervaring had met de huidige groep. "Ik zei: 'Oké, jouw keuze, maar laten we dan over een paar weken de balans opnieuw opmaken.' Ik begreep veel dingen niet, maar ben juist bikkelhard gaan werken. Ik weet wie ik ben, wat ik kan en dat op een dag mijn kans ging komen."
"Ik kreeg te horen dat ik in de gym, qua voeding en professioneel gedrag een voorbeeld was. De trainer, de fysio; ze zullen het allemaal beamen. Duitsers hebben veel discipline. En als keeper mag je geen angst hebben. Twijfels zijn slecht voor een voetballer, laat staan voor een keeper, met 60.000 mensen om je heen, maar niemand achter je in het doel."
Tijdens zijn reserverol heeft Ramaj goed kunnen analyseren waar het aan schortte bij Ajax. "Opbouwen ging moeizaam, zonder vertrouwen ook. Toen ik erin kwam, zei ik meteen tegen onze verdedigers: 'Speel de bal maar naar mij als je het niet weet.' Ik moest zelf mijn plek veroveren, maar wist ook dat als ik hen iets meer tijd en ruimte aan de bal gaf door spitsen te lokken, ik het uiteindelijk zelf ook minder druk ging krijgen. Dat zie je wel terug, maar dat móét nog beter.''
