Sóc i seré sempre culé
Zoals bij velen bekend is de financiële situatie bij de Catalaanse club niet florissant, er zal dus bij dergelijke miljoenentransfers goed gescout moeten worden. Met de Financial Fair Play op het oog heeft het financieel departement van de club een plan gemaakt waarbij Barcelona ieder seizoen een bedrag van 45 miljoen euro plus de inkomsten uit uitgaande transfers te besteden heeft, een bedrag dat vergelijkbaar is met de begroting van FC Twente voor heel 2012. Met een dergelijk bedrag zou het toch mogelijk moeten zijn om het team op cruciale plekken te versterken?
Gelukkig wisten Jordi Alba, Adriano, Cesc Fàbregas, David Villa en Javier Mascherano in Camp Nou te slagen. Voor een totaalsom van 123 miljoen euro werden zij aangetrokken en lieten vrijwel meteen hun talent zien. Zeker Jordi Alba, die voor 14 miljoen overkwam van Valencia, is een regelrechte sensatie gebleken en is uitgegroeid tot één van de beste linksbacks ter wereld. Adriano is voor 10 miljoen euro gekocht van Sevilla als breedteversterking en is de ideale twaalfde man gebleken in het team van Josep Guardiola en laat in Tito's Barça zelfs zien aanspraak te maken op een basisplaats. Fàbregas had een geweldige start bij z'n droomclub, maar zakte daarna wat weg in de loop van vorig seizoen. Dit seizoen lijkt zijn vorm van zijn Arsenal-tijd terug te keren en steekt er meer dan eens met kop en schouders bovenuit op het middenveld. David Villa vormde voor zijn verschrikkelijke blessure die hij opliep in Japan een fenomenaal trio met Lionel Messi en Pedro Rodríguez en scoorde aan de lopende band. Ook Javier Mascherano is in mijn ogen een topaanwinst gebleken, al was de intentie bij het aantrekken niet om hem in de verdediging te posteren. Ondanks zijn vormverlies begin dit seizoen is hij toch geweldig om achter de hand te hebben bij blessures van Carles Puyol of Gerard Piqué.
Natuurlijk is het transferbeleid van iedere club niet altijd rozengeur en maneschijn; ook bij Barcelona zitten er meer dan eens miskopen tussen. De club spendeerde in de afgelopen drie-en-een-half jaar liefst 282 miljoen euro aan transfers, een duizelingwekkend bedrag. Het is dan ook belachelijk dat er met zo'n bedrag in de afgelopen jaren zo weinig effectieve versterking kon worden binnengehaald, zeker als je ziet voor welke bedragen bijvoorbeeld Zlatan Ibrahimovic en Dmytro Chygrynskiy zijn doorverkocht. Alleen al op die twee heeft Barcelona maar liefst 52 miljoen euro verloren, terwijl beide spelers maar één seizoen in Camp Nou hebben gespeeld. Verder wisten ook Keirisson, Henrique en Martín Cáceres niet te aarden in Catalonië, wat een verlies van 35,5 miljoen betekende voor Barça. Dat betekend dus dat ruim dertig procent van de uitgaven aan transfers al binnen drie jaar zich al niet meer kan terugbetalen! En dan heb ik degenen uit de huidige spelersgroep op dit moment al in waarde zijn gedaald door blessures of vormverlies niet eens meegenomen in deze berekening. Het is te schandalig voor woorden!
Nu ben ik een groot voorstander van het regelmatig gebruik van Canterano, jeugdproducten uit het bekende La Masía, in het eerste elftal. Door aankopen als Alexis Sánchez en Alexandre Song hebben bijvoorbeeld Bojan Krkic , Jonathan dos Santos en Sergi Roberto minder speelminuten gekregen of moesten zelfs vertrekken zoals in het geval van de eerstgenoemde. Mijn visie is heel simpel; er hoeft alleen iemand van buiten de club aangetrokken wanneer La Masía niet kan voldoen aan het niveau van het eerste team. Negentien miljoen euro uitgeven voor een breedteversterking is dus in mijn ogen onacceptabel zoals in het geval van Alexandre Song! Alleen voor een exceptioneel talent Neymar zou een uitzondering gemaakt moeten worden, hij heeft namelijk de potentie en de basistechniek om uit te groeien tot één van de beste spelers ter wereld.
De situatie van Bojan Krkic is tekenend voor het slechte transferbeleid van Barcelona, hij was namelijk tot tweemaal toe de dupe van het aantrekken van een grote naam in plaats van het vertrouwen op de jeugdspelers. Ik wil daarom juist zijn proces als voorbeeld gebruiken waar Barça voor moet oppassen als het doorgaat op deze manier op de transfermarkt. Bojan scoorde 961 maal in zeven seizoenen tijd in La Masía en is daarmee topscorer aller tijden in de beroemde jeugdopleiding. Daarna debuteerde de kleine Catalaan onder Frank Rijkaard in het eerste team en zou in zijn debuutseizoen meteen 10 keer scoren in 31 wedstrijden, een beter moyenne dan bijvoorbeeld Lionel Messi en Cristiano Ronaldo op die leeftijd. Door de aanwezigheid van Samuel Eto'o werd de van origine centrumspits op de linkerflank geposteerd, waar hij na even wennen toch zijn draai vond. Nadat de Kameroener minder begon te functioneren en uiteindelijk moest vertrekken bij Barcelona, leek Bojan Krkic zijn kans te krijgen in de spits. Tot zijn grote verbazing werd zijn voormalig concurrent betrokken in de deal om Zlatan Ibrahimovic naar Camp Nou te halen, waardoor hij weer naar de linkerflank gedreven werd. Zijn prestaties werden minder, zijn relatie met Josep Guardiola verslechterde en op het moment dat de geruchten van de komst van Alexis Sánchez steeds heviger werden besloot hij te vertrekken. Lionel Messi was op dat moment inmiddels al onmisbaar geworden in het centrum van de voorhoede. Bojan sloot af met z'n bekende woorden: 'Sóc i seré sempre culé', ik ben en zal altijd een culé blijven. Hopelijk kan hij ooit nog eens schitteren in het shirt van Barcelona!
Er worden op dit moment veel geruchten gepubliceerd die Barcelona in verband brengen met keepers, centrale verdedigers en aanvallers; enkel de keeperspositie kan niet voldoende worden ingevuld door een jeugdproduct. Als ik m'n eigen visie volg (enkel in de diepte investeren op het moment dat La Masía het antwoord niet kan geven) zou er dus een getalenteerde doelman moeten komen van buitenaf. In mijn ogen komen Oier Olazábal en Jordi Masip kwalitatief tekort om in de toekomst aanspraak te maken op de plaats tussen de palen. Miguel Bañuz is net gepromoveerd van Juvenil A naar Barcelona B, waar hij vooralsnog derde doelman is. La Masía weet niet het antwoord en José Manuel Pinto heeft geen toekomst meer bij de club als keeper. Aangezien ook Victor Valdés de dertig is gepasseerd is en aankomende zomer wil vertrekken is het wijs om meteen een topkeeper aan te trekken die nog minstens tien jaar meekan. Thibaut Courtois lijkt me dan de beste optie, ookal wordt het erg lastig om hem aan te trekken gezien het feit dat Chelsea in hem de opvolger van Petr Cech ziet. Zoals eerder te lezen is, heeft Barcelona maar liefst 45 miljoen euro per transferperiode te besteden. Aangezien Barça verder geen versterkingen nodig heeft, zijn de financiën geen enkel probleem.
Er is dan nog ruimte in het budget om een tweede versterking te doen voor een centrale verdediger, ik schat namelijk de marktwaarde van de Belg rond de 20 miljoen euro in. Er zal dus een gigantisch bedrag van 25 miljoen euro voor een nieuwe verdediger beschikbaar zijn, waarvan ik zeg; daar kan behoorlijk wat op bespaart worden. In plaats van die 25 miljoen, zoals Sandro Rosell afgelopen zomer heeft gedaan, volledig te besteden aan een nieuwe speler denk ik aan een goedkope, transfervrije versterking of het vertrouwen leggen in de voeten van talenten uit de jeugd. Voor het centrale duo heeft Barcelona vijf opties: Gerard Piqué, Carles Puyol, Javier Mascherano, Marc Bartra en Marc Muniesa. Is er dan een absolute topper nodig? Nee.
Dus in conclusie, er moet eens goed gekeken worden naar het proces voorafgaand aan een transfer. Het kan namelijk geen toeval meer zijn dat de helft van alle versterkingen een miskoop blijkt te zijn, er kan dan beter worden geïnvesteerd in Canterano die al van kinds af aan bekend zijn met het spel dat gespeeld wordt in het eerste team. Enkel en alleen spelers aantrekken op het moment dat de Canterano niet voldoen, enkel de keeperspositie zal dus een diepteinvestering nodig hebben.
