'Ze willen me binnenhalen omdat ik jong ben, uit Nederland kom en hier speel'
Door Chris Meijer
Aber-wiss-witf. Keurten Martha spreekt ieder deel van Aberystwyth rustig en duidelijk uit, waarna er een pauze volgt. "Ik heb geoefend. Ja, ik heb echt geoefend", lacht Martha na het uitspreken van de naam van zijn club uit het gelijknamige dorp in Wales. Als je de negentienjarige verdediger een jaar geleden over Aberystwyth had verteld, had hij je waarschijnlijk niet begrijpend aangekeken. Niet wetende dat het nog geen 12.000 zielen tellende dorp aan de dunbevolkte westkust van Wales enkele maanden later zijn woonplaats zou zijn. Op een heldere dag kun je aan de overkant van de Ierse Zee de kust van Ierland zien liggen, maar dat is misschien wel zo'n beetje het meest spectaculaire dat Aberystwyth te bieden heeft. "Ik houd wel van plekken waar het rustig is. Aberystwyth is heel rustig. Héél rustig. Ik had een appartement in het centrum, dus in het weekend hoorde ik nog wel wat dingen. Maar het is geen Amsterdam, dus ik zit lekker rustig om te focussen op school en voetbal. Verder vul ik mijn tijd een beetje met de PlayStation en Netflix. Naar school, trainen, thuis op de PlayStation spelen en weer trainen. Ja, dat was het standaardritme."
Aberystwyth is dan misschien niet de bruisende plek op aarde, maar Martha heeft afgelopen zomer geen moment getwijfeld toen hij in Wales een kans op een stage en later op een contract kreeg geboden. Tot dan was hij eigenlijk nooit opgemerkt door een profclub. Eén uitnodiging voor een KNVB-elftal, toen hij in de Onder-13 van Ter Leede speelde. Dat was de enige keer dat hij bij de amateurclub in Sassenheim écht opviel. "Ik deed een opleiding marketing in Leiden. Daar focuste ik me op en voetbal was ernaast, het was niet echt de bedoeling om nog echt prof te worden. Wel de droom, natuurlijk. Maar niet het eerste waar ik aan dacht. Het was niet realistisch. Ik heb er veel met mijn ouders over gesproken en die zeiden: 'Als dit echt je droom is, moet je er gewoon voor gaan'. Maar je kan je nergens echt aanmelden, het is heel moeilijk om bij een bvo terecht te komen."
Martha zag anderhalf jaar geleden tóch een mogelijkheid om vanaf Ter Leede een volgende stap te maken. Hij meldde zich aan om in stagewedstrijden een plek te verdienen in de Van Riemsdijk Sports Academy. De Amsterdamse academie biedt talentvolle spelers uit het amateurvoetbal de kans om zich met trainingen, wedstrijden in een amateurcompetitie én vriendschappelijke duels met profclubs in de kijker te spelen. "Je hebt één jaar de kans om jezelf in de kijker te spelen en als dat niet lukt, moet je weg en een andere club zoeken", legt Martha uit. In eerste instantie bleef voor hem de mogelijkheid uit bij een profclub, waardoor hij op zoek was naar een club in de Derde- of Tweede Divisie. "Er kwamen ook berichten van neppe accounts. Dan blijkt dat er iemand achter zit die alleen maar je geld wil. Nu krijg ik wel veel berichten en belletjes van zaakwaarnemers. Ik weet niet hoe ze aan mijn nummer komen, dat is wel een beetje vervelend. Ze willen me binnenhalen omdat ik nog jong ben, uit Nederland kom en in Wales speel. Dat maakt je ineens interessant."
Er bleek afgelopen zomer echter ook al één serieus bericht tussen te zitten, toen ene Michael Pryce zich meldde bij Martha. "Ik had filmpjes op mijn Instagram staan en daarvan was hij onder de indruk. Daarna heeft hij me een keer zien spelen en ja, zo is het gegaan. Hij wilde eerst een relatie tot stand brengen met mijn ouders en met mij, door ons eerst te zien. We zijn langs geweest bij hem thuis in Manchester om te bespreken wat mogelijk is en wat niet, en vooral wat realistisch is. Vervolgens ben ik op stage geweest bij verschillende clubs in Engeland, Schotland en Wales." Een van deze stages werkte Martha af bij Aberystwyth Town, waar het de bedoeling was dat hij twee weken zou meedraaien. Na enkele dagen kreeg hij al te horen dat hij mocht blijven bij de in de Welshe Premier League uitkomende club.
"De trainers waren de eerste paar dagen al heel geïnteresseerd met mij bezig. Het was niet de bedoeling dat ik in de eerste weken al een oefenwedstrijd mee zou spelen, maar dat is uiteindelijk wel gebeurd. Daarna hoorde ik direct dat het goed zat. Ik wil niet zeggen dat het per se een makkelijke keuze was, maar het was een droom om in het profwereldje te komen. Dus ik kon hier geen 'nee' tegen zeggen. Iedereen die mij kent, wist dat ik deze kans wel zou pakken", glimlacht Martha. Het 'profwereldje'. Martha moet lachen als hij terugdenkt aan zijn eerste dagen bij Aberystwyth Town. "Je hoefde je spullen niet meer mee naar huis te nemen. De eerste keer nam ik mijn voetbalspullen nog heen en weer, maar toen bleek dat ik dat gewoon daar kon laten en dat ze het dan ook wasten. Kleding, voetbalschoenen: alles wordt netjes klaargelegd. We hebben een kleine sportschool bij de club. Qua fysio en dat soort dingen is alles goed geregeld. "
De Onder-19 en Onder-23 van Aberystwyth Town, waartoe Martha dit seizoen aanvankelijk behoorde, trainen 'gewoon' vijf keer per week. "Soms hebben we sessies van twee uur, volle bak. In de voorbereiding was ik op zich fit, dacht ik. Tot ik daar kwam. Pff, een groot verschil. Ik ben ook omgeturnd van centrumverdediger naar wingback, dus de hele rechterflank is voor mij. Dat vroeg in conditioneel opzicht wel wat meer. Ze zijn echt bezig met je positie, daar wordt veel tijd in gestoken en zijn speciale trainers voor. Er werd meteen verteld dat ze me de ruimte gaven om me aan te passen in de Onder-23. Daar wilden ze me zien en als ik het goed deed, kreeg ik een kans in de wedstrijdselectie. Dat is één keer gebeurd en dat voelde wel als een beloning."
Bij de bewuste uitwedstrijd tegen Haverfordwest County voelde Martha zich voor het eerst écht een profvoetballer. "Toen ik uit de bus kwam, stonden er cameraploegen te filmen. Dat was ik al niet gewend. Er werd me gezegd dat ik niet in de camera moest kijken en gewoon moest doorlopen. Hoezo? Ik weet niet echt of er een reden voor was, maar ik heb het gewoon gedaan. Langs het veld stonden er een stuk of vier cameraploegen, onze aanvoerder gaf interviews." De Cymru Premier, zoals het hoogste niveau in Wales heet, behoort niet bepaald tot de grootste competities van Europa. "Ik wist bijna niks van het voetbal in Wales", bekent Martha in alle eerlijkheid. "Het was een verrassing toen ik aankwam. Ik had een paar beelden gezien en het viel me meteen op dat de fans heel luidruchtig en fel waren. Daar werd meteen voor gewaarschuwd, dat je niet in de stress moet raken als je uitgescholden wordt. Zij geven het geld waar ze voor werken uit om te komen kijken en dat moet je niet verpesten. Dat merk je al bij de Onder-19, ten opzichte van Wales valt het nog mee wat er in Nederland allemaal vanaf de zijkant geroepen wordt door ouders."
Martha is nu voorlopig voor even terug in Nederland. De competities voor de Onder-19 en Onder-23 liggen vanwege de coronamaatregelen stil, terwijl de hoofdmacht van Aberystwyth Town in de strijd tegen degradatie geen jonge spelers nodig heeft. Martha traint momenteel met een personal trainer en keert voor het volgende seizoen terug naar Wales, want de club heeft een duidelijk plan uitgestippeld. "Ik word volgend seizoen uitgeleend of ik krijg een kans in het eerste. De Onder-23 gaat 'm volgend seizoen in ieder geval niet worden, ze willen me op het hoogste niveau zien. Ik wilde er niet zomaar naartoe gaan zonder plan, dat is niks voor mij. Het ligt aan volgend jaar. Als ik kansen krijg én die pak, zit er misschien een vervolgstap in. Het liefst wil ik richting Engeland, dat lijkt me wel een mooie stap. Langzaam omhoog, daar dromen we van. Maar zo ver wil ik nog niet kijken."
